Wie ben ik?

Mijn naam is Jantine en ik ben moeder van drie kinderen. De jongste, Evan, is 4 jaar oud. Dan volgen de twee oudsten waar ik bonus moeder over mag zijn:  Owen van 10 jaar en Jamie, alweer bijna 16 jaar. Zestien jaar, allemachtig wat gaat dat snel.

Samen met mijn prachtvrouw Linda woon ik een Drents dorpje. We hebben het goed samen, delen ons geluk en liefde en er is géén dag saai bij ons. Onze spontane acties van een ‘feestje-geven-gewoon-omdat-het-kan’, tot spontane reisjes en spontane - vaak onbezonnen- aankopen of activiteiten zijn daar absoluut debit aan.

Met de komst van onze jongste, iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden na jarenlange IUI en IVF behandelingen, heeft het leven wat extra dimensie gegeven. Een dimensie die soms moeilijk te behappen is. Evan is op 2 jarige leeftijd gediagnosticeerd met ASS. Iets waarvan ik het bestaan niet goed af wist, ondanks mijn werk in de medische wereld. Het zelf hebben van een kind met ASS is een hele andere koek. Voeg daar ARFID (eet-problematiek), angsten en gedragsproblemen aan toe en je hebt het hele circus bij elkaar. Een circus die ik niet anders zou willen, en voor geen goud had willen missen. Maar het is zwaar. Voor iedereen, voor het hele gezin. Het uitleggen van de impact van zoiets lijkt een onhaalbaar doel te zijn. Goedbedoelde adviezen vliegen je kant op en voordat je het weet voel je je niet alleen de onzekere ouder maar ben  je de onzekere ouder. Niet langer. Niet meer. Met dit blog pak in mijn regie terug. En wil ik mensen die lijden onder ASS, of te maken hebben met ASS, of juist helemaal niet, een kijkje geven in de wereld van iemand met ASS. De reis is zwaar en hoewel we nu midden in de shit zitten, zal ik beloven dat mijn verhalen luchtiger en grappiger gaat worden. Want die verhalen zijn er. Het leven met een kind met ASS is nooit saai.