Wie is de winnaar?
Vermoeid sta ik aan het aanrecht. Hoe lang zal dit nog zo doorgaan? Hoe lang moet ik het nog volhouden? In gedachten tel ik de nachten af die geweest zijn. Maar ik raak de tel kwijt en kom tot de conclusie dat het al minstens 2 maanden zo is...Lees hier verder
Vakantie perikelen
En dan heb je vakantie. Weg van alles, rust. Althans dat was de gedachte... Lees hier verder
Het doolhof van de zombies en gedachten
Ik tel de uren af. Twee uur nachts, één uur, twaalf uur, elf uur, tien uur. Shit, dit is nooit genoeg slaap. Uiteraard weet ik dit inmiddels wel maar gek genoeg staat mijn lichaam aan. Voor te bereiden op iets wat komen gaat. Met een tergend zwaar gevoel in mijn lijf en mijn ogen half dicht, loop ik naar beneden. Evan voor mij uitlopend. Lees hier verder
Dank u, dank U
Het moet drie uur nachts zijn geweest. Ik voel het aan de moeheid van mijn lichaam, het tergende gevoel van spierpijn in mijn benen. Het zware gevoel in mijn hoofd. En tegelijkertijd mijn gedachten die gelijk aan staan... Lees hier verder
daar lig ik dan
En daar lig ik dan. In een donkere kamer, midden op de dag, in mijn bed. Letterlijk tijd hebben om te kunnen slapen. Iets wat de afgelopen weken niet meer is gebeurd. De levendige dromen die Evan ervaart bij het sluiten van zijn ogen, maakt dat hij zijn ogen überhaupt niet meer dicht wil doen. Hij is uitgeput, net als zijn mamma’s. Lees hier verder
wat nu?
En nu lig ik hier inmiddels, uitgeput en oververmoeid van de afgelopen weken, te staren in mijn bed. Om de slaap te vatten. Lees hier verder
We zijn op
Dit kan zo niet langer, bedenk ik mij vastberaden terwijl ik de telefoon in mijn hand heb. Ik struin het internet af en kom terecht op een nood nummer. Het kan mij wat. Ik heb lang genoeg gewacht en lang genoeg aangekeken. Ik ren naar beneden en pak pen en papier. In het kort schrijf ik op waar we tegenaan lopen, wat resulteert in een A4 papier vol geschreven tekst. Besluitvaardig toets ik het telefoon nummer in en krijg ik iemand aan de lijn. Lees hier verder
Dag 3
Het is dag drie na het starten van de druppels. En ik kan zeggen dat het Evan goed doet. Zijn boze buien nemen meer af en hij heeft zelfs pannenkoeken gegeten! Lees hier verder
Levend rouwen
Wanneer de vrouw, die zich voorstelt als Anita, tegenover me aan tafel plaatsneemt, ontmoet ik haar blik - een blik die me direct een gevoel van rust brengt. Ik weet niet wat het is, maar ik voel mijn schouders zakken en klaar om ons verhaal te doen. Lees hier verder
